Kwiecień Bożena, rzeczoznawca majątkowy

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY 1) z dnia 29 października 2002 r. w sprawie sposobu oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich (Dz. U. z dnia 8 lutego 2003 r.) Na podstawie art. 29 ust. 3 ustawy z dnia 9 listopada 2000 r. o bezpieczeństwie morskim (Dz. U. Nr 109, poz. 1156 oraz z 2002 r. Nr 240, poz. 2060) zarządza się, co następuje: § 1.  Przepisy rozporządzenia określają zasady i sposoby oznakowania nawigacyjnego polskich obszarów morskich, zgodnie z systemem oznakowania nawigacyjnego przyjętym przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Służb Oznakowania Nawigacyjnego i Latarni Morskich (IALA), dla Regionu A. § 2.  Określone w rozporządzeniu sposoby oznakowania nawigacyjnego pływającymi znakami nawigacyjnymi, zwanymi dalej "pławami", oraz stałymi znakami nawigacyjnymi, zwanymi dalej "stawami" albo "dalbami", dotyczą:   1)   bocznych granic osi torów wodnych lub kanałów;   2)   przeszkód naturalnych lub innych przeszkód nawigacyjnych, w szczególności niebezpiecznych wraków;   3)   przeszkód nawigacyjnych opisanych jako "nowe niebezpieczeństwo";   4)   akwenów specjalnych, w tym akwenów, na których uprawianie żeglugi może być uregulowane przepisami szczególnymi;   5)   innych obiektów ważnych dla bezpieczeństwa żeglugi, w tym w szczególności mostów, platform wiertniczych i morskich elektrowni wiatrowych. § 3.  1. Wprowadza się następuje rodzaje znaków nawigacyjnych:   1)   znaki boczne - służące do wyznaczenia lewej i prawej granicy (strony) drogi wodnej. Znaki te stosowane są zgodnie z przyjętym kierunkiem oznakowania. Obserwator poruszający się od strony morza do portu, ujścia rzeki lub innej drogi wodnej, zgodnie z kierunkiem oznakowania, po prawej burcie powinien widzieć znak prawej strony, po lewej zaś burcie - znak lewej strony toru wodnego. W wyjątkowych przypadkach kierunek oznakowania nawigacyjnego...